nie widział, z taką miłością. Nie mogłam tego<br>znieść. Moja miłość wydała mi się wówczas mniejsza, niegodna tej jej<br>emanującej ufności. On zresztą może nie zdawał sobie w pełni sprawy z<br>obrazu sytuacji. Być może nawet w ogóle nie dostrzegał tego, co się<br>między nami trojgiem rozgrywało. No facet. Zresztą głowę zawsze miał w<br>chmurach. A ja się ciągle jeszcze łudziłam, wysyłałam mu te moje<br>nieporadne, beznadziejne sygnały. Ale kiedy raz zobaczyłam znad<br>pełgających płomyków jego oczy, wpatrzone bez reszty w Ewę, wtedy<br>zrozumiałam. Nie miałam czego tam szukać.<br> Wszystko było smutne, ale i takie piękne.<br> I kiedy mnie całował tamtej