stukali obcasami i w ogóle zachowywali tak, jak gdyby niewola była drobnym, zabawnym epizodem w ich wojskowej karierze, a przede wszystkim okazywali ogromne zadowolenie, że wojna liczy się podwójnie w ich stanie służby. Tak się jeszcze złożyło, że nie było wśród nich ani jednego łącznościowca. Musiałem brnąć dalej w tej głupiej maskaradzie, bo przestałem panować nad wypadkami. Pryczę obok mnie zajął szczupły blondynek o niebieskich oczach i twarzy cherubina. Spodobał mi się od razu.<br>- Podchorąży Sawicki - stuknął obcasami.<br>- Podchorąży Piszczyk - odstukałem.<br>- Pan podchorąży poszedł na wojnę w wyjściowym mundurze?<br>- Byłem w Szpitalu Piłsudskiego - odparłem. - I nie chcieli mnie wypuścić, bo miałem