miał żadnego przywiązania, i mówił jakby bez nadziei, że któreś z nich może mną wstrząsnąć, poruszyć, wytrącić z obojętności. Dlatego pewno nie kontrolował mojego zachowania, nie badał, czy słucham, tylko manewrując rękami, przytrzymywał mnie, przesuwał się ze mną stale. <br>- Działo się to ze mną, działo! A co się działo! Takie głupstwo, że mi nagle dwudziestoczteroletnia żona zmarła. Co tam, głupstwo z żoną. To jest sprawa spółdzielni. <br>- Tak więc jednego razu ta żona szwedzkiego konsula prosi go, żeby wyjechali, ot tak, wieczorem na spacer. A potem mówi mu: "Zatrzymaj, kochanie, na chwilę, przejdźmy się''. Bo ona nic nie wiedziała o tamtejszych zwyczajach