w ułamku sekundy. Podczas gdy<br>żandarmi skręcali w prawo, Wojciuch rzucił się błyskawicznie<br>w stronę przeciwną i sadził wielkimi susami, roztrącając<br>przechodniów. Z tyłu za nim powstał tumult. Któryś z żandarmów<br>wzywał do zatrzymania się, groził użyciem broni. Jeszcze<br>sekunda i rzeczywiście serie pocisków przeszyły powietrze<br>ponad głowami przechodniów.<br> Uciekający gna na oślep, zda się nie dotykając nogami<br>ziemi. Serce wali mu jak młotem, pot ścieka po twarzy i szyi.<br>Na nic nie zważa. Pędzi dalej. Jak długo - nie wie. Wreszcie<br>staje i ogląda się za siebie. Pusto. Nikt go nie goni. Tylko<br>przechodnie przyglądają mu się ciekawie, nie rozumiejąc sensu