i panującej w tunelu wilgoci. Ciuciubabka ze światłem nie dawała mu żadnej przyjemności. Miało być ekstatycznie, a tu rybka - ciemno, wilgotno i pusto, jeśli za pustkę uznać sterylną czerń z wydłubanym bielmem światełka pośrodku. "Ktoś tu z kogoś robi jaja" - pomyślał i tym bardziej się zawziął. Jeszcze bardziej przyśpieszył, zaczął gnać co tchu i z radością zauważył, że światełko zaczęło się powiększać. Powoli oczywiście, ale widocznie. Ruszył do decydującego starcia z przeznaczeniem. Poczuł, że przechodzi na stronę śmierci, życie zostawiwszy na dachu kamienicy.<br>Za Franciszkanami, w ogródku jordanowskim dzieło chmur północnych było widać najlepiej. Huśtawka skrzeczała przerdzewiałymi zawiasami, piaskownica wypłakiwała piaszczyste