rozlazłego, niemrawego i nieśmiałego... co leży bezradnie i w żaden sposób nie potrafi się przewrócić na drugi bok i pokazać tamtej niewidzialnej, niedotykanej, nieużywanej i przez to ważniejszej strony. Zaczynasz pisać i drażnić je... może da choć kawałek. Embriony płodnej niewyrażalności są w każdym z nas i leżą bezwolne, leniwe, gnijące... psują się i zapadają - i wydzielają trujące wyziewy... i ciężko wówczas oddychamy, i dusi nas w piersiach - i sen jest jak bagno trujące, w które zapadamy i wydobywamy się z najwyższym mozołem, utrudzeni głębinową rozpaczliwą walką... Potem nieruchomieje to... wreszcie, długo nieruszane, daje spokój... Tymczasem tam jest wszelka nadzieja. Tam