na kanapce niby na parę dni, a mieszkałem przeszło rok. Zaraz pierwszego dnia szwagier przeprowadził ze mną poważną rozmowę. Przypatrywałem się z zainteresowaniem człowiekowi, któremu nie przeszkadzał nos mojej siostry.<br>- Żeby nie było nieporozumień - powiedział z naciskiem. - Mnie się bardzo podoba to, co się w Polsce dzieje.<br>- Mnie też - zapewniłem go.<br>- To dobrze. Bo zerwaliśmy z twoim ojcem: to reakcjonista.<br>- Zawsze mnie irytowały jego drobnomieszczańskie poglądy! - odparłem, ale nie mogłem odpędzić myśli, że to właśnie ojciec triumfuje nade mną, bo pracownia prosperowała niezmiennie, a mną los zamiatał po bruku. Szwagier obserwował mnie nadal swym przenikliwym wzrokiem.<br>- Dobrze - zdecydował. - A co ty potrafisz