restauracji udali się do kina. Podczas wyświetlania filmu Roman objaśniał Frycowi poszczególne sceny - robił to z taką czułością, jak gdyby nie kolega, lecz młodszy brat siedział przy nim. Chciał mieć Fryca jak najdłużej przy sobie, stał się niezwykle ożywiony i rozmowny. Po wyjściu z kina zaprosił go do cukierni. Namawiał go do jedzenia i jakby w stanie gorączkowym opowiadał, co mu tylko na myśl przyszło. Od czasu do czasu milkł, a wtedy poruszał się niespokojnie, rzucał spojrzenia wokoło, wzdychał głęboko, bębnił palcami po stole, bawił się łyżeczką lub szklanką i wreszcie jakby przestraszony, że tak długo milczy, znów zaczynał mówić płynnie i niestrudzenie