nie programem skutecznego działania. Mimo to nie wierzyli w teorię pasywnej wegetacji, nie potrafili się przystosować do jej wymagań.<br>Powinni stanowić opozycję, to byłoby logiczną konsekwencją ich postawy. Tylko że na legalną opozycję miejsca w tamtej rzeczywistości nie było. Musieli zatem szukać dla siebie innej, mniej jasno określonej formuły i godzić się z tym, że swobody ich wystąpień nie będzie chroniła żadna litera prawa. To był pierwszy próg, jaki musieli przekroczyć wbrew normom rozsądnego pasywizmu.<br>Przekraczając go, stawali się przede wszystkim organizatorami nieoficjalnej opinii publicznej. Część tego, co chcieli powiedzieć społeczeństwu, przeciekało przez szczelny, ale nie dość precyzyjny filtr cenzury. To, co