praw dziwa fala i ratownik wciąga na maszt czarną flagę.<br>W chwilę potem mój młody przyjaciel rzuca się przeciw ciemnej fali, o tyle niebezpiecznej, że pasy mielizn łamią rytm przyboju.<br>Małgorzata zasłania twarz rękami: - Ja go zabiję - szepcze. - Zabiję.<br>Przy takiej fali nie ma już w tym sportowej zabawy.<br>Zaczynam gonić Twardowskiego, niełatwo g o jednak odnaleźć, gubi się w wodnych dolinach i bruzdach.<br>Mimo to po trzech minutach jestem przy nim.<br>Śmieje się, płynie popod grzywy, nie stracił oddechu.<br>Ale zapomina o tym, że sztormowa fala może przynieść ze sobą resztki drewnianej skrzyni, kawałek bezpańskigo masztu czy choćby butelkę, która