i barwę głosu". Analogiczne, do tych tu publikowanych, pisał<br>Jeleński do Romanowiczowej o każdym nowym utworze autorki<br>&lt;hi rend="italic"&gt; Grobów Napoleona&lt;/&gt;, która nieomal zawsze przesyłała Jeleńskiemu maszynopis przed wydaniem książkowym, "ceniąc sobie Jego reakcję i uwagi".<br><br>dn. 3 lipca 1971<br>Droga Pani<br>Przeczytałem właśnie &lt;hi rend="italic"&gt; Łagodne oko błękitu&lt;/&gt; i chcę Pani przekazać na gorąco wrażenie, jakie zrobiła na mnie Pani książka. Nie często zdarza mi się, abym dał się wciągnąć lekturą o temacie tak nam wszystkim dokuczliwym, bo dokuczającym przypomnieniami z których chciałoby się wyzwolić. Ale wciągnęła mnie<br>Pani opowieść i zostawiła w pamięci obsesyjne nieomal widzenie sprawy, która jest jej tematem. Poza innymi