to podobną do wojen religijnych, wie się w istocie bardzo mało. Jedynym niemal źródłem jest zastanawianie się nad własnymi przeżyciami - ale i tutaj niełatwo zdać sobie sprawę, na przeszkodzie stoi brak dostosowanego do nowych doznań języka - a wiemy, jak konwencje przekształcają najszczersze nawet odczuwanie. Przykładem są liczne próby ujęcia "na gorąco" doznań wojennych w formę literacką - próby najczęściej nieudane. O przeżyciach wojennych Europy będzie wiadomo dopiero wtedy, gdy staną się one faktem społecznym, tzn. wyładują się w nowych prądach filozoficznych i artystycznych, gdy utrwalą się w walce z materiałem twórczym - w słowie, w bryle, w barwie, w dźwięku. Oczywiście nie myślę