za korpulentną sylwetką sekretarza organizacyjnego, ale ten akurat pochylił się nad kartkę ze scenariuszem wiecu. Wieczorem w głównym wydaniu dziennika obejrzał w telewizji szczegółową relację z wiecu z nakręconym ujęciem jego twarzy, czemu towarzyszył komentarz prowadzącego, informujący o tym, że działacze turystyczni, na przykład - tu jego nazwisko - także pod Tatrami gorąco protestują przeciw warchołom i popierają ze wszystkich sił partię. Myślał, że spali się ze wstydu, ale potem doszedł do wniosku, że jest to prosta konsekwencja wyboru, tego, że w 1948 roku, z naiwności, głupoty czy strachu oddał legitymację PPS i przyjął dokument PZPR.<br>Wieczorem zadzwonili do niego z dyżuru koledzy