starzenia się jest pasywna, to nie powinniśmy szukać żadnych domniemanych "genów starzenia się", a odwrotnie - "genów długowieczności", odpowiedzialnych za wytwarzanie mechanizmów przedłużających życie, a nie skracających je. Czy takie poszukiwania byłyby zajęciem beznadziejnym? Niekoniecznie.<br>Porównanie maksymalnej długości życia człowieka (ok. 100 lat), orangutana (ok. 50 lat), szympansa (48 lat) i goryla (43 lata) jest z tego punktu widzenia interesujące. Te gatunki naczelnych są w skali ewolucyjnej bardzo bliskimi krewnymi. Około 99% genów wspólnych jest człowiekowi i szympansowi, a przecież człowiek żyje dwukrotnie dłużej niż szympans. Geny odpowiedzialne za to bądź co bądź znaczne przedłużenie życia (z 50 do 100 lat) musiałyby