Usiadłam przy nim bliziutko, patrzę w oczy... Smutny jakiś, a przecież Grzegorz to jego wielki sukces. <br><br>- Tato... nie jesteś szczęśliwy? <br>- Chyba jestem. <br>- Kiedy się kapnąłeś, że Jędrek nie przejdzie? <br><br>- Za dużo chcesz wiedzieć, Smoluszku. <br>- Wiesz co? Może ja jestem głupia, ale mnie się zdaje, że ja bym przeszła. Czy ja gorzej gram choćby od tego Kitajca? <br>- Gorzej. <br>- Ale Jędrek grał cudownie. Dlaczego przepadł? <br>- On ten konkurs u mnie wygrał. I ty też. <br>Czy mi się zdaje, czy też oczy taty naprawdę zaszkliły się łzami. <br>- Skąd wyście się tacy wzięli? <br>Grzegorz kończy grać. Wchodzimy po schodkach za kulisy posłuchać, jak finiszuje. Ostatnie