śniegu, po czym książę Wagrów Przybysław, naówczas jeszcze poganin, podjął ich ucztą w swoim dworze. <q>"Pozostaliśmy owej nocy u księcia, jak też przez dzień i noc następną - pisał po dziesięciu mniej więcej latach Helmold - po czym wyruszyliśmy w głąb słowiańskiego kraju do pewnego możnego imieniem Cieszymir, który nas zaprosił w gościnę. Zdarzyło się zaś, że po drodze przybyliśmy do gaju, który jest jedyny w tej równinnej krainie. Tam wśród bardzo starych drzew ujrzeliśmy święte dęby, które były poświęcone bogu tego kraju Prowemu. Otaczał je dziedziniec (atrium) otoczony starannie zbudowanym z drewna ogrodzeniem, w którym były dwie bramy. Oprócz bowiem bóstw domowych