przypadku przedsiębiorstwa, to właściciel kapitału ponosi ostateczną odpowiedzialność, czyli również ostateczne ryzyko. Z tej odpowiedzialności wynika też prawo do dochodu z kapitału pozostałego po wynagrodzeniu innych uczestników procesu decyzyjnego (pracowników, wierzycieli, dostawców, etc.). Tak więc sposób alokacji prawa do decyzji ostatecznych wpływa na bodźce do inwestowania, a zatem na efektywność gospodarowania. <br>W kategoriach teorii kontraktów niekompletnych można powiedzieć, że kolejne próby częściowych reform planowania centralnego zawiodły, ponieważ polegały jedynie na przekazywaniu niższym szczeblom hierarchii ekonomicznej prawa do podejmowania pewnych specyficznych decyzji (prawa kontroli i prawa do dochodów); nigdy jednak nie wchodziło w grę przekazanie prawa własności, czyli prawa do decyzji "ostatecznych