jej oczu. Lecz pożałowała widocznie tych słów, bo otarła<br>oczy i powiedziała: - Może jeszcze znajdziemy, nie zaraz, to dalej.<br> Nie mogła jednak tego płaczu utamować, obcierała wciąż oczy, a łzy<br>jej płynęły i płynęły.<br> Stanął w drzwiach chałupy gospodarz.<br> - Co się stało?<br> - A chłopak zgubił buta - powiedział ojciec.<br> - Jednego? - zapytał gospodarz, jakby miało to znaczenie. - Prawego<br>czy lewego? - znów bez sensu zapytał. - Psia jucha. - Podrapał się po<br>głowie, jakby nie wiadomo było, gorzej to czy lepiej, że lewego. - Psia<br>jucha - powtórzył. - Ale płakać nie pomoże. Znajdziecie. Kto by się tam<br>na jednego buta połakomił. I lewego. Mańkutów znów tak wiela nie