samobójstw na wsi nie tylko (i nie głównie) robotników-migrantów, ale pracowników dawnych państwowych gospodarstw rolnych: ludzi przegranych i zupełnie nie przystosowanych do pełnienia nowych ról zawodowych. Bezrobocie, pauperyzacja, zachowania dewiacyjne i samoniszczące tej grupy ludzi wydają się zrozumiałe. Znacznie trudniejsza jest próba wyjaśnienia rosnących wskaźników śmierci samobójczej "prawdziwych" wiejskich gospodarzy: rolników i hodowców. A jednak i tu socjologiczna teoria samobójstw okazuje się pomocna: jaka bowiem warstwa społeczna (poza pracownikami największych i najmniej rentownych przedsiębiorstw państwowych) została tak nagle, nolens volens, zmuszona do podporządkowania się regułom gospodarki rynkowej? Regułom, które jak dotąd są dla rolników mniej korzystne, niejasne i nieprzewidywalne niż