pisał swe<br>sztuki w ogniu twórczym, zamykał na sześć kluczy, con seis claves,<br>wszystkie reguły i paradoksy. Taka chwila dla malarza zdarzyć się może,<br>gdy patrzy na zachód słońca nad daleką płaszczyzną pól poznańskich, na<br>osobliwe wnętrze katedry gotyckiej, czy również gdy spojrzy na zwykłe<br>jabłko na zwykłym stole. Tu gra rolę sztuka zapomnienia, ars<br>obliviscendi, która jest równie ważna jako ratio studiorum, bo chodzi o<br>to, by człowiek nie tylko umiał się uczyć, ale umiał również zapominać<br>o przeszłych zdobyczach, bo w tej chwili powinien być dziewiczy i nagi,<br>jak w pierwszej chwili pierwszego poranka. Tak mówią mistycy, nie tylko