miesięcznych 13, rocznych 3,4.<br><br>&lt;tit1&gt;3.3. Metoda dyfuzji turbulencyjnej&lt;/&gt;<br><br>Metoda dyfuzji turbulencyjnej może znaleźć zastosowanie zarówno przy wyznaczaniu parowania, jak i ewapotranspiracji. Wychodząc z uproszczonej zależności przedstawionej przez Jaworskiego i Radecką (1975), określa się parowanie lub ewapotranspirację na podstawie równania: &lt;gap&gt;<br><br>Metoda dyfuzji turbulencyjnej wymaga prowadzenia pomiarów niezbędnych do określenia gradientu prędkości wiatru i wilgotności powietrza w bardzo krótkich, np. dziesięciominutowych przedziałach czasu, co najmniej na trzech różnych poziomach <br><br>&lt;page nr=152&gt; nad powierzchnią czynną. Jest to niewątpliwie dosyć kłopotliwe. W tej sytuacji podejmowano często próby wyznaczenia parowania lub ewapotranspiracji za pomocą różnego rodzaju formuł uproszczonych o charakterze półempirycznym, np. formuły Thornthwaite'a i Holzmanna