Pan Maciejko, niezadowolony z przeciągającej się rozmowy, jął zapinać guziki mundurowego frencza. Chrząknął bardzo oficjalnie i rzekł:<br>- Co to ja chciałem powiedzieć? Babka ocknęła się, zrozumiała w lot intencje posterunkowego.<br>- Może kieliszeczek smorodinówki? Sama nastawiałam.<br>- Na służbie jestem, ale jeden nie zaszkodzi. Pani Linsrumowa nalała ulubioną dawkę, określaną zwykle "po gradusy".<br>- Powiem coś do wierszy: wypijemy kieliszek pierwszy - rzekł pan Maciejko, ujmując delikatnie szkło wypełnione gęstym jak zakrzepła krew napitkiem. Chłopak skorzystał z chwilowej nieuwagi Babki pochłoniętej obserwacją posterunkowego, który z niezwykłą subtelnością wprowadzał nalewkę do swego organizmu, i bardzo zręcznie skrył się za piec chlebowy. Tu odnalazł w duchówce obiad