1939): <br>Poszczególne części tej mszy integruje wewnętrznie głównie kategoria modyfikacji, nieco rzadziej ­ wariacji. Charakterystyczna jest tu budowa odcinkowa, szczególnie eksponowana w częściach rozbudowanych tekstowo ­ Gloria i Credo. Zwłaszcza w Credo odcinki następują po sobie, niekiedy zazębiając się (można by w tej części wskazać dalsze podziały, nie uwzględnione już w powyższym graficznym zestawieniu dla zachowania przejrzystości). Nie tworzą więc struktur zamkniętych, przeciwnie ­ stają się kolejnymi ogniwami w łańcuchowej strukturze formy i w konsekwencji w łańcuchowej koncepcji formy &lt;gap&gt;. W pozostałych mszach Nowowiejskiego integracja wewnętrzna ogranicza się zwykle do części &lt;name type="tit"&gt;Kyri&lt;/&gt; i &lt;name type="tit"&gt;Agnus&lt;/&gt;. Wyjątkowo w &lt;name type="tit"&gt;Missa pro Pace op. 49 nr 3&lt;/&gt; (1935) kompozytor