krok wydaje się za głośny. Otwiera drzwi na korytarz. Nagły przeciąg zamyka z trzaskiem okno.<br>Walące się drzewa przytłaczają, duszą, unieruchamiają. Iw usiłuje wydobyć się, wydostać z ogromnej pajęczyny krępującej ręce i nogi. Owady wtargnęły do jej snu. Uderza dłonią o ścianę tuż obok przyczajonego pająka. Ból. Płacze, krzyczy na granicy uśpienia i jawy.<br> Budzi się przerażona. Otacza ją ciemność. W pokoju obok słyszy przytłumiony odgłos kroków, skrzypnięcie drzwi. Zapala nocną lampkę. Ogromna ćma uderza o żarówkę. Iw wstaje, naciska klamkę, przechodzi do sąsiedniego pokoju. Przez drzwi otwarte na korytarzu wpada jasne światło. Tam na pewno jest mama!<br> Julia i służąca