w ciągłych rozjazdach między wytwórniami, studiami, a ukochanym teatrem przy placu Szczepańskim, swoim drugim domem. Nigdy chyba nie przeżywała frustracji spowodowanej złym wyborem zawodu, tak częstej u osób w naturalny sposób podlegających eliminacji. Stale dostając nowe propozycje, czuła się potrzebna. Rozwój kariery potwierdzały kolejne nagrody i wyróżnienia rozmaitych jury i gremiów, została nawet uhonorowana Nagrodą Państwową II stopnia w 1985 roku. Coraz częściej proszono ją o spotkania z publicznością. Właśnie w połowie lat osiemdziesiątych wielbiciele, przeważnie studenci, założyli w Łodzi fanklub, żeby skuteczniej sprowadzać filmy z jej udziałem. Niewątpliwie stawała się odrębną jakością w polskim aktorstwie.<br> Wydawać by się mogło, że