ledwie majaczącym na powierzchni kształtom. No tak, ładny, kurwa, ocean, ładne niebo! Wszystko jasne. Już dawno powinien się domyślić - na powierzchni był cmentarz, a nie jakaś tafla oceanu czy nieba! Ten Komunalny, co się z ronda przy "Gyros" skręca. A na cmentarzu - oni wszyscy, w ubraniach odświętnych, choć przy oddzielnych grobach. Grobami oddzieleni i odwróceni od siebie. Nie łączyło ich nic poza tym miejscem - wierzchołkiem cmentarnego rombu, w którym tkwiło Zatorze.<br>Najpierw dostrzegł Bociana. Biedak miał twarz jak pysk kundla porzuconego w lesie. Zgarbiony, pochylony nisko, płakał nad grobem tej swojej dziewczyny, którą podobno kochał i która podobno jego kochała. W