nazwy, ale coś mi świta, że to jedno z lepszych. Może Dąbrowskiego?<br>Wrzucam pieniądze do parkometru, nabijając kabzę jakimś lepszym przekręciarzom. Każdą monetę znikającą w zgrzytliwym automacie żegnam słowami: pozdrówcie Wojtusia. To mój kumpel ze szkoły, zasiadający teraz we władzach Warszawy, więc pewnie z każdej złotówki wrzuconej do parkometru jeden grosik ląduje w jego kieszeni. Pa pa, pieniążki. <br>Wyciągam bilet, który - naelektryzowany czy co - nie chce wcale wyleźć i trzeba go zmiąć, żeby dał się wysunąć. <br>Zaczyna się wiosna i światło ma wkurzającą właściwość wyciągania z ludzkich twarzy całego zimowego zmęczenia. Maszeruję Nowym Światem wśród malutkich pryzm ni to nie stopionego