humoru i liryzmu, dowolny wybór sekwencji podróżniczych, dominacja subiektywnej podmiotowości nad przedmiotowością opisu wiązały się dobrze z typem wędrówki w poszukiwaniu nie zewnętrznych atrakcji czy ciekawostek, ale istotnych wartości życia. Na plan pierwszy wysuwa się tu pochwała „tkliwego serca i czystego sumienia", egzemplifikowana przykładem pątnika zdążającego do Rzymu bez grosza przy duszy, ale z gorącą wiarą w sercu. „Strojność" ziemi, bujność i otwartość przyrody włoskiej, pięknej na wzór antyczny, przejmująca uroda pól, lasów, kwiatów – wartości natury przeciwstawiane bywają fałszowi obszarów cywilizacji. Wieczorny zgiełk Placu Św. Marka w Wenecji – tego ogromnego salonu miasta – nasuwał Malwinie skojarzenia z