drugą stronę i zostawia to wszystko, co jest realizacją. Po to, żeby opowiedzieć o tym przezroczystym nic. Ale to znowu osłabia możliwość powiedzenia i formułowania... Bo punktem zaczepienia w twórczości jest ten kamień, kawałek gruntu, z którego się patrzy na daleki, ciemny horyzont. I jeżeli już się rezygnuje z tego gruntu - jak robi dzisiejsza sztuka - to jest to wejście w ciemność lub anarchię. Chciałbym i nie chciałbym przekraczać swoich przyzwyczajeń. Ważne jest, żeby przekraczać przyzwyczajenie, ale nie opuścić terenu, który daje możliwość wypowiedzenia swego zdania. Dzisiejsza sztuka z wielką łatwością przekracza wszelkie granice i z równą lekkością pokazuje to jako dokonanie