ojca skierowany na mnie i mówiący "ty mnie opuszczasz"... i to, co byłoby potem - gdzieś w jakimś nieznanym i, już z góry wiedziałem, nieprzyjaznym miejscu - ostatnim miejscu pod słońcem - w jakimś straszliwym przytułku dla uciekinierów. Ale pewnie matka widziała to tak samo... i już wcześniej w tym ogrodzie, na tej grządce czuła się straszliwie wygnana, bezdomna - osierocona sierota - ośmioletnia dziewczynka uciekająca wieczorem z klasztornego sierocińca - do mitycznej ciotki, która jej przecież nie chciała. Przecież nadal pieliła tę grządkę - po co pielić grządkę, kiedy chce się odchodzić. "Ani dnia dłużej. Ani dnia dłużej tu nie zostanę", powtarzała w nieskończoność i dalej pieliła