bieliznę do<br>prania albo że maluje sobie oczy.<br> Paraliż trwał ułamek sekundy. Kiedy popatrzył na swych współrozmówców<br>i zobaczył na ich twarzach odbicie kolejnych zmian stanów ducha, o mało<br>nie parsknął śmiechem. Bo najpierw ich kompletnie zamurowało. Zaraz<br>potem osłupienie przeszło w panikę, a nad paniką zapanowały z kolei<br>wymuszone grzeczne półuśmiechy i przemożna chęć natychmiastowego<br>pożegnania się. Aż mu się zrobiło ich żal.<br> - Ależ panowie! To tylko moja żona prosi mnie na chwilę, możemy<br>jeszcze pogadać! Choć jak panowie widzą, te rozmowy ani o włos nie<br>zmieniły i nie zmienią moich poglądów.<br> - No cóż, państwo są zajęci, przepraszamy, nie chcemy