wstępuje do nieba, nie duchem ale całą sobą, taka jak chodziła między ludźmi. Jej stopy są najpierw tuż nad trawą i nie ruszając nimi unosi się powoli coraz wyżej, powiew igra z jej długą suknią - jakie noszono w Judei, aż jest już tylko punkcikiem między obłokami i to, co nam grzesznym, jeżeli zasłużymy, będzie udzielone w dolinie Jozefata, ona już otrzymała: zmysłami ziemskimi. w wiecznej młodości, ogląda oblicze Wszechmogącego. Wkrótce potem Peikswa opuścił Ginie i nigdy o nim odtąd nie słyszano. <br>XVI<br> ROZMAWIAŁY o tym sąsiadki, opierając łokcie o, płot. Mężczyźni milczeli, wzrok mając utkwiony w szczypcie tytoniu, śliniki papierek i