kwietnia 2001.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sub="culture" sex="m"&gt;Dostawka<br>&lt;au&gt;PAWEŁ GŁOWACKI&lt;/&gt;<br>Rocznik 1965. Krytyk. Krytykował wszystkich na łamach &lt;name type="tit"&gt;"Teatru"&lt;/&gt;, &lt;name type="tit"&gt;"Tygodnika Powszechnego"&lt;/&gt;, &lt;name type="tit"&gt;"Rzeczpospolitej"&lt;/&gt; i &lt;name type="tit"&gt;"Dziennika Polskiego"&lt;/&gt;.<br><br>&lt;tit&gt;Kolega w ciemię bity&lt;/&gt;<br><br>&lt;intro&gt;Artysta dramatyczny Błażej Wójcik, który w dramatycznym przedstawieniu &lt;name type="tit"&gt;"Miłość Fedry"&lt;/&gt; gra rolę trudną do ustalenia, już w pierwszej scenie wkłada prawą dłoń do, by tak rzec, wnętrza gustownych, elastycznych, czarnych gatek, zwija ją w pięść, po czym wykonuje ruchy, jakby kogoś w ciemię walił.&lt;/&gt;<br>Napięcie powoli rośnie. Artyście dramatycznemu oczy zaczynają z orbit wychodzić, jego łapa w gaciach łapie rytm zdumiewający. My - widownia nadwiślańska - kciuki za Wójcika trzymamy, śpiewamy w duchu: "&lt;q&gt;Polska gola, Polska gola, taka jest kibiców