hambursko-bremeńskiego. Nie rozwiązany pozostaje problem, dokąd dokładnie przybyli misjonarze z Polski. Być może były to tereny Upplandii, stanowiące jądro historycznego Swealandu. W takim razie misja Brunona mogła stanowić część większej akcji, mającej przypuszczalnie objąć nie tylko Gätaland, ale także północne połacie ówczesnej Szwecji. Jak wiadomo, spotkało się to z gwałtownym oporem tamtejszych możnych.<br>Kolejny arcybiskup hambursko-bremeński - Unwan - starał się kontynuować misję w Skandynawii, nie miał też nic przeciwko działalności duchownych anglosaskich, jeśli uznawali jego zwierzchnictwo. Doceniał znaczenie bogatych darów, wysyłanych lokalnym przywódcom; dzięki temu tolerowali oni obecność głosicieli nowej wiary na kontrolowanym przez siebie terenie. Misjonarzom zezwalano na głoszenie