dochowana. Czyli - by pod nazwą "dramat romantyczny" ocalił klasyczną tragedię, jakimś cudem chroniąc ją od nudy. Co zdumiewające, Hugo nie znajdował odpowiedniego poparcia ze strony krytyki romantycznej, młodych przyjaciół ze swego kręgu. Wpływał na to zarówno czynnik artystyczny - Hugo zanadto wybiegał poza zakres ich teatralnych gustów, nawet ich potrafił zrazić gwałtownym przełamywaniem konwencji - jak i konflikty prywatne, zawiści czy wręcz sprawy emocjonalne, które trwale skłóciły Hugo z uwielbiającym go wcześniej Sainte-Beuve'em.<br>Od Dumasa nie spodziewano się tak wiele, nigdy przecież nie był prawodawcą romantycznej estetyki, nie traktowano go tak serio. To nie jemu zarzucano, że doprowadzał sztukę do upadku - bo