tarcz w celu "szukania pocisku". Całkowita bezsensowność tego rodzaju <page nr=59> form urozmaicania treningów uwidacznia się szczególnie jaskrawo wtedy, gdy szkolony daje strzał nabojem ćwiczebnym, a potem otrzymuje rozkaz biegania do tarczy dla stwierdzenia <orig>przestrzelin</orig>. Dodatkową atrakcją i formą mobilizacji do wytężonego treningu w takich wypadkach jest tak zwany "telewizor", co w gwarze żołnierskiej oznacza biegi i szukanie pocisków w masce przeciwgazowej. Nie jest tajemnicą, że takie praktyki mają szczególnie duże nasilenie w czasie powrotu ze strzelnicy w razie niewykonania strzelania. Wśród żołnierzy słabo rozwiniętych fizycznie, powstaje na tym tle obawa i strach przed tego rodzaju represjami. Stany lękowe wzmagają zdenerwowanie, drżenie ciała