wymienić podział zaproponowany przez Lunqvista (1927), Merkta, Luttiga i Schneekloha (1971), czy też Overbecka (1975). W ostatniej klasyfikacji wyodrębniono trzy grupy osadów:<br>-- z makroskopowo rozpoznawalnym, głównie niewęglanowym materiałem mineralnym (gytie: piaszczysta, gliniasta, ilasta, okrzemkowa);<br>-- z zawartością węglanu wapnia (gytie: wapienna i muszlowa oraz kreda jeziorna);<br>-- o zdecydowanej przewadze substancji organicznej (gytie: glonowa, drobnodetrytusowa, grubodetrytusowa, pyłkowa, torf napływowy oraz dy).<br>Pierwszą próbę klasyfikacji osadów w literaturze polskiej przedstawił Stangenberg (1938), który oparł się na analizie chemicznej osadów 119 jezior Suwalszczyzny. Wydzielił on cztery typy osadów: krzemianowe, organiczne, wapienne i mieszane. Markowski (1980) wydzielił trzy typy osadów, tj. organiczne, węglanowe i mineralne, które