wyższego rzędu. <br>&lt;au&gt;EWA BERBERYUSZ&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;page nr=11&gt;&lt;div type="art" sex="f"&gt;&lt;tit&gt;ŻYWE OBRAZY NA STEPIE&lt;/&gt; <br>&lt;au&gt;Teresa Krzemień&lt;/&gt;<br>Step jest szarozielony, dokładnie przykrywa scenę a także pierwszy rząd krzeseł. W tle horyzont - bardzo głęboki, z daleką perspektywą. Na zakurzonej trawie (tworzywo sztuczne) stepu już to fotel rzeźbiony, już to stolik z kałamarzem, już to krzesło. Panowie w kontuszach, hajdamackich burkach, w kozackich koszulach. Panie w sukniach bez talii typu nocna koszula, bardzo a la mode 1978 r. Pojawiają się parami, trójkami na scenie by mówić - ze stepem pod nogami - wiersz Słowackiego. Prześliczny, pełen finezji wiersz najbardziej dziwnego z jego dramatów, ulubionego romansu dramatycznego &lt;hi rend="italic"&gt;"Sen srebrny Salomei"&lt;/&gt;.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;"Sen srebrny"&lt;/&gt;to