W pierwszej dużej sali kłócili się przy stoliku dwaj jegomoście pochyleni nad warcabami; chudy akademik, nie opodal pijący kawę, rzucał ku nim spojrzenia pełne szyderstwa. Ktoś niewyraźny ziewał pod oknem, przeglądając "Gazetę Polską" - Podchorążowie skierowali się ku drzwiom wiodącym do drugiej, mniejszej salki.<br>- Feluś dziś amfitrionem, panowie! - wołał Massalski, gdy hałaśliwie jęli zajmować miejsca przy stole.<br>Pokryli ten okrzyk zgodnym i szczerym aplauzem.<br>Feluś nie wymawiał się wiele; niedawno właśnie otrzymał był z Brodni, od pana Czartkowskiego, troskliwego rodziciela, brzęczącą przesyłkę miesięcznego quantum złotówek "na drobne ekspensy"... No a tu upragniony awans na widoku... pewny chyba, najpewniejszy!... Niepodobna było się wymawiać