szronie, rosie, śniegu, gradzie i wiatrach, jako zjawiskach charakterystycznych dla dolnych warstw atmosfery. W drugiej księdze autor skupił uwagę ponownie na wiatrach, a prócz tego opisał morza i ich wody, trzęsienia ziemi, pioruny i błyskawice. Trzecia księga to dalszy ciąg opisu wyładowań elektrycznych oraz opis zjawisk optycznych powstających w atmosferze (halo, tęcza, smugi świetlne itd.). Ostatnia księga stanowi próbę ukazania procesów dokonujących się pod wpływem ciepła, zimna, wilgoci i suchości (Arystoteles, 1982). <br> Pierwsze informacje o prawidłowościach rządzących cyrkulacją monsunową pochodzą jeszcze z czasów starożytnych. Już w drugiej połowie pierwszego stulecia naszej ery wykorzystywały je statki handlowe dostarczające systematycznie do portów imperium