Widmara prawie z kobiecą chciwością. <br>- W domu nie ma nikogo - odpowiedziała. Wtedy ukazała się za jej plecami ruda jak marchew głowa dziewięcioletniego brata .<br>&lt;page nr=194&gt;<br>- Tata jest w domu - powiedział smętnie.<br>- Kto z was kłamie? - krzyknął Widmar i spojrzał na nich z obrzydzeniem. To nagłe zjawienie się dzieci wydało mu się przykrą halucynacją. "Takie potworki mogą się przyśnić tylko podczas delirium!''<br>- On! - krzyknęła Anielka i wskazała brata. Dziewięcioletni rudy Boruch pochylił głowę i szepnął ze wstydem:<br>- Tak, to ja.<br>- Gdzie ojciec? - zapytał Widmar.<br>- Tata umarł!... - krzyknęła w rozpaczy Anielka. - Ojciec siedzi w pracowni - odpowiedział Boruch. Wielki dziwak był z tego chłopaka. Wyostrzonym, genialnym