odpychania elektrostatycznego pary elektronów i oraz j; ostatni wyraz w to suma po wszystkich takich parach. Trzeba pamiętać, że w rozdziale 2 włączyliśmy do hamiltonianu elektronowego także energię elektrostatycznego odpychania jąder. Ponieważ jednak elektronowe równanie Schrödingera rozwiązujemy dla ustalonych odległości jąder, energia ta jest stała. Możemy ją więc pominąć w hamiltonianie, a na końcu dodać do znalezionej energii własnej elektronów. <br>Ze względu na odpychanie elektronów ruch każdego z nich zależy od ruchów pozostałych elektronów i na odwrót, wpływa też na te ruchy. To wzajemne oddziaływanie ogromnie utrudnia rozwiązanie elektronowego równania Schrödingera - elektrony tworzą układ, który nie jest po prostu sumą niezależnych