Peroksydacja lipidów zmienia właściwości fizyczne błony, zwiększa lepkość błony (p.<br>1.7.4) i utrudnia zachodzące na drodze dyfuzji spotkania pomiędzy receptorami aktywowanymi przez odpowiednie bodźce a białkiem G. RFT hamują funkcje receptorów, zwłaszcza tych, które zawierają grupy tiolowe (receptory muskarynowe, adrenergiczne, histaminergiczne, serotonergiczne i receptory hormonów wzrostu).<br>Jakkolwiek RFT hamują wytwarzanie IP3, to jednak ich działanie prowadzi do podwyższenia wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia, a to, jak już wspominaliśmy, wskutek inaktywacji pompy wapniowej (Ca2 ATPazy) i zwiększenia biernej przepuszczalności błony plazmatycznej dla jonów Ca2. Stwierdzono jednak stymulację aktywności wymiennika sodowo-wapniowego przez RFT, co może robić wrażenie mechanizmu obronnego (rys. 3.16