kilkunastu kobiet lekkich obyczajów. Badania A. Karpińskiego wykazują, że większość prostytutek (ok. 80%), to córki i żony mieszczańskie, głównie z rodzin rzemieślniczych. Zeznania winowajczyń dostępne w aktach sądowych pozwalają nam śledzić ich poplątane życiorysy, w których lata uprawiania nierządu mieszają się z okresami pracy w charakterze służących i wyrobnic, drobnych handlarek, znachorek oraz żebraczek. W gronie kobiet lekkich obyczajów obok niezamężnych, samotnych matek i konkubin znajdziemy też żony i wdowy, o czym mówią nam niejednokrotnie statuty cechowe i samo prawo miejskie. <br>Biorąc pod uwagę stan dzisiejszy, okazuje się, że mechanizmy prostytucji są bardzo trwałe. W interesującym nas okresie zasady funkcjonowania procederu