organicznej całości, a nie jako luźnego zbioru fragmentów, zacząłem szukać zrazu wewnątrz siebie, w swojej subiektywności, w swojej duszy czy umyśle.<br>Po raz pierwszy w lecie 1940 roku, w Polsce, w czas nasilającej się dopiero drugiej wojny światowej, momencie całkowitej, bezprzykładnej klęski, tuż po buńczucznych deklaracjach siły i w momencie haniebnej ucieczki, tuż po przysięgach wierności narodowi, tuż po zaklęciach na "Boga, honor i Ojczyznę". Ta potrzeba penetracji własnego stanu świadomości pojawiła się więc w chwili, kiedy trzeba było jednak zdecydować, jaką obrać drogę wśród śmierdzących już ruin dawnego świata. <br>Miałem wówczas osiemnaście lat. Chciałem usposobić się krytycznie, aby przy wyborze