życie w PRL bywało upadlające - często jakby mimochodem, bez świadomości<br>czynienia zła przez ludzi zrezygnowanych, poddających się systemowi ze<br>smutkiem, albo prymitywnie uradowanych, jeśli udało się im wyrwać jakiś<br>ochłap dla siebie.<br>Bieda była cierpieniem tak powszechnym i tak nękającym, że nawet<br>najmniejsza chwilowa ulga wydawała się bezcenna. Bohaterowie Madeja<br>harowali jak woły nawet wówczas, gdy widzieli bezsens wyznaczanych im<br>zadań (w opowiadaniu "Kurs na lewo" partyjnym kolegom szefa rozwozili<br>najlepsze indyki z drobiarskiej farmy na bożonarodzeniowe prezenty).<br>Posłusznie wykonywali złodziejsko-mafijne zlecenia. Opowiadania Madeja nie<br>są jednak jadowitą satyrą na peerelowskich złajdaczonych "roboli", nie ma<br>w nich szyderczo-potępiającej nuty