naszym niedawnym pacjentem... Od klasztoru dzieli nas dobra mila, żeby tu dotrzeć, musiał wyruszyć natychmiast po nas. I szparko iść naszym tropem. W jakim celu?<br>- Zapytaj go.<br>- Zapytam. Gdy przyjdzie pora. Na razie zaś dla pewności mówmy po łacinie. <br>- Bene.<br>*<br>Słońce opuszczało się coraz to niżej nad ciemny bór, odkrzyczały hejnał lecące na zachód żurawie, rozpoczęły głośny koncert żaby w bagnie nad rzeczką. A na suchym stoku na skraju lasu, niczym w uniwersyteckiej auli, rozbrzmiewała mowa Wergilego.<br>Reynevan po raz nie wiadomo który - ale po raz pierwszy po łacinie - opowiadał swe niedawne dzieje i opisywał perypetie. Szarlej słuchał - lub udawał, że