pośrednictwem &lt;name type="org"&gt;Reichsnährstandu&lt;/&gt; była ustawa o zagrodach dziedzicznych z 16 maja 1933 r., wprowadzająca niepodzielność gospodarstw chłopskich. Wydawała się ona korzystna ekonomicznie i socjalnie, gdyż zapobiegała rozdrobnieniu gospodarstwa i proletaryzacji chłopa. Cóż z tego, skoro chroniła i protegowała tylko bogatych, a więc główną klientelę hitleryzmu na wsi. Wprowadzała bowiem granicę 25 hektarów jako podstawę działania, czyli wyłącznie gospodarstwa &lt;foreign lang="ger"&gt;grossbauerskie&lt;/&gt;. Późniejsze akty normatywne, a jeszcze bardziej polityka &lt;name type="org"&gt;Reichsnährstandu&lt;/&gt; wykazywały, że chłopi średnio- i małorolni nie mogą liczyć na Hitlera i dotykają ich wszelkie uciążliwości degradacji gospodarstwa rodzinnego.<br>W rzędzie najważniejszych przejawów instytucjonalizacji życia społecznego wymienić trzeba monopolistyczną - w sensie ideowo-wychowawczym - organizację życia