celowniki optyczne i dzięki temu można było prowadzić z nich ogień pośredni. W czasie, kiedy nie było radia, a łączność telefoniczna nie wszędzie mogła dotrzeć, czyniono starania wykorzystania przyrządów optycznych do przekazywania informacji na dość znaczne odległości. Armia pruska do tego celu posiadała stacje sygnalizacji świetlnej. Wyposażone one były w: heliograf składający się z dwóch płaskich luster o średnicy 250 milimetrów, za pomocą którego przesyłano sygnały alfabetem Morse,a, reflektor o średnicy 500 milimetrów, dwuokularową lornetę o dużym powiększeniu oraz aparat telegraficzny Morse,a5. W sprzyjających warunkach atmosferycznych i topograficznych metoda ta zapewniała skuteczne przekazywanie informacji na odległość do 20 kilometrów