tego z toporem. Rycerz, zwinny mimo zbroi, wyrżnął trzeciego zbójcę w kolano rantem tarczy, zwalonego trzykrotnie grzmotnął w twarz, aż krew spryskała puklerz. Zerwał się na kolana, macał wśród paproci w poszukiwaniu miecza, bucząc jak ogromny blaszany truteń. Nagle zobaczył Geralta i znieruchomiał.<br>- W czyimże jestem ręku? - zatrąbił z głębin hełmu.<br>- W niczyimże. Ci, którzy tu leżą, to również moi wrogowie. <br>- Aha... - rycerz usiłował unieść zasłonę hełmu, ale blacha była pogięta i mechanizm się zablokował. - Na honor! Dzięki wam stokrotne za pomoc.<br>- Wam. Przecież to wyście przyszli z pomocą mnie.<br>- Doprawdy? Kiedy?<br>Nic nie widział, pomyślał Geralt. Nawet mnie nie zauważył